Blog

During our last week’s lesson with our good studen Concepcion from Spain, we talked about “kaimaki” (Turkish word) which is one of the most important elements of good Greek coffee.

It all began from the exquisite Satyrical poem by G. Souris titled “O Romios”. The poem may have been written 100 years ago, however it presents a typical Greek. In it the following lyrics can be found:

Ὁ Ῥωμηός

Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος, 
τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ, 
καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος, 
κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ.

Σὲ μία καρέκλα τὅνα ποδάρι μου τεντώνω, 
τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ
ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο
τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική.

Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις !
ἀχνίζει ἐμπροστά μου ὁ καϊμακλῆς καφές, 
κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις, 
καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.

Βρίζω Ἐγγλέζους, Ρώσους, καὶ ὅποιους ἄλλους θέλω, 
καὶ στρίβω τὸ μουστάκι μ᾿ ἀγέρωχο πολύ, 
καὶ μέσα στὸ θυμό μου κατὰ διαόλου στέλλω
τὸν ἴδιον ἑαυτό μου, καὶ γίνομαι σκυλί.

Φέρνω τὸν νοῦν στὸν Διάκο καὶ εἰς τὸν Καραΐσκο, 
κατενθουσιασμένος τὰ γένια μου μαδῶ, 
τὸν Ἕλληνα εἰς ὅλα ἀνώτερο τὸν βρίσκω, 
κι ἀπάνω στὴν καρέκλα χαρούμενος πηδῶ.

Τὴν φίλη μας Εὐρώπη μὲ πέντε φασκελώνω, 
ἀπάνω στὸ τραπέζι τὸν γρόθο μου κτυπῶ…
Ἐχύθη ὁ καφές μου, τὰ ροῦχα μου λερώνω, 
κι ὅσες βλαστήμιες ξέρω ἀρχίζω νὰ τὶς πῶ.

Στὸν καφετζῆ ξεσπάω… φωτιὰ κι ἐκεῖνος παίρνει.
Ἀμέσως ἄνω κάτω τοῦ κάνω τὸν μπουφέ, 
τὸν βρίζω καὶ μὲ βρίζει, τὸν δέρνω καὶ μὲ δέρνει, 
καὶ τέλος… δὲν πληρώνω δεκάρα τὸν καφέ.

The lesson continued to the beautiful cafe which is situated on 8 Rethymnou street, where -according to our director- one can have the best Greek coffee in the city.

It is worth mentioning that at any traditional coffee house, if you order Greek coffee and the “kaimaki” is not right, you can return it and ask for a new one!

Share on Facebook

Tweet