Δεν θα το πιστεύαμε ότι θα είχαμε μαθητή σε τόσο προχωρημένη ηλικεία όσο ο Γιάννης, τον οποίο υποδέχτηκε το σχολείο μας στα Χανιά τον περασμένο Απρίλιο. Ο μεγαλύτερος μαθητής που είχαμε πριν από αυτόν, απ’ όσο θυμόμαστε ήταν μια Ελβετίδα στα 80 της, αλλά μέχρι τώρα δεν κρατάμε στατιστικά στοιχεία για την ηλικία των μαθητών.
Είχαμε αλληλογραφία με τον Γιάννη στο Διαδίκτυο αλλά και μέσω του κανονικού ταχυδρομίου για πολλούς μήνες πριν έρθει, αλλά δεν είχαμε καταλάβει πόσο χρονών ήταν μέχρι την ώρα που έφτασε στα Χανιά. Υπήρξε πολύ καλός μαθητής, έχει βελτιώσει τα ελληνικά του και επιπλέον έμαθε να χορεύει ζεϊμπέκικο.
Ο Τζον είναι ένας Ελληνοαμερικανός δεύτερης γενιάς, του οποίου ο πατέρας, από ένα μικρό χωριό στα βουνά της Αιτωλίας, ταξίδεψε στις ΗΠΑ στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Ο διευθυντής μας πήγε στα Χανιά πριν από μερικές μέρες για να του δώσει ένα ειδικό βραβείο με τίτλο ανά απόσπασμα που αποδίδεται στον Σόλωνα τον Αθηναίο (ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΠΟΛΛΑ) και είχε την ευκαιρία να μιλήσει μαζί του για την ζωή του μέχρι τώρα. Με βάση όλη αυτή την εμπειρία αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ένα νέο έργο για Έλληνες εκτός Ελλάδας που είναι άνω των 80 ετών.
