Μια μαθήτριά μας από την Γερμανία διηγείται την δική της «Οδύσσεια», που κράτησε 27 χρόνια.
“Γεννήθηκα και έζησα και σπούδασα στην Ανατολική Γερμανία.
Το 1989 δραπέτευσα από την Ανατολική Γερμανία με την οκτώ μηνών κόρη μου, ήταν ένα μακρυνό και τρομακτικό ταξίδι. Μετά από τέσσερις μέρες και με την βοήθεια ενός αξιωματικού συνοριοφύλακα πέρασα παράνομα στην Αυστρία όπου φιλοξενήθηκα για μια εβδομάδα. Στόχος μου ήταν να πάω στην Δυτική Γερμανία.
Έτσι ταξίδεψα και πήγα στο Αμβούργο. Εκεί έμεινα σε κάμπινγκ για τρεις μήνες. Μετά πήγα σε μια μικρότερη πόλη όπου βρήκα δουλειά ως σερβιτόρα. Εκεί δούλεψα τρία χρόνια αλλά μετά πήγα στο Ρότενμπουργκ όπου έμεινα δέκα χρόνια.
Στην συνέχεια αποφάσισα να φύγω από την Γερμανία και μετακόμισα στην Φινλανδία όπου εργάστηκα ως υπεύθυνη σε νηπιαγωγείο για πέντε χρόνια περίπου. Ήθελα μα όμως πάλι να αλλάξω την ζωή μου και βρήκα δουλειά σε κατάστημα ενός πλοίου ως πωλήτρια όπου έμεινα για τρία χρόνια.
Έπειτα επέστρεψα στο Βερολίνο γιατί η εταιρία πούλησε τα πλοία της. Στο Βερολίνο πια εργάστηκα ως ψυχοθεραπεύτρια έως το 2015, όταν παντρεύτηκα έναν Έλληνα και μετακομίσαμε στην Πάτρα, όπου ζούμε έως σήμερα.
Σήμερα φαίνεται και σε μένα απίστευτο, ότι στα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια μετακινήθηκα σε πέντε χώρες και άλλαξα τόσα αντικείμενα εργασίας.
Πρέπει να πω όμως ότι αυτό το περιπετειώδες ταξίδι στην ζωή μου με γέμισε με γνώσεις και εμπειρίες, κάτι που μου θυμίζει τους στίχους της Οδύσσειας του Ομήρου και τους στίχους της Ιθάκης του Καβάφη.
Δεν φοβήθηκα να αλλάζω την ζωή μου και το περιβάλλον μου, άλλωστε έτσι έγινα πιο «σοφή» και πιο έμπειρη. Τώρα αισθάνομαι, ότι έφθασα στην «Ιθάκη» μου, άλλωστε η πραγματική Ιθάκη είναι πολύ κοντά στην Πάτρα.”
