Τα αρχαία ελληνικά αποτελούν αναμφισβήτητο φορέα πολιτισμικών στοιχείων με έντονη βαρύτητα στον χώρο των κλασικών σπουδών, γεγονός που δικαιολογεί την διδασκαλία τους σε πολλά Πανεπιστήμια και σχολεία ανά τον κόσμο.
Παρακολουθούμε το τι γίνεται σε αυτό τον χώρο σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση Καθηγητών Κλασσικών Γλωσσών (EUROCLASSICA), τον Οργανισμό Διάδοσης της Ελληνικής Γλώσσας (ΟΔΕΓ), την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ. Παλιότερα συμμετείχαμε στους Διεθνείς Διαγωνισμούς Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, οι οποίοι οργανώνονταν από τον ΟΔΕΓ και για κάποια χρόνια από το Υπουργείο Παιδείας, τις Εταιρείες Φιλολόγων (Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων και την Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων), το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και το Ευρωπαϊκό Κέντρο ΔΕΛΦΩΝ.
Ουσιαστικός σκοπός της μεθόδου είναι να δημιουργηθεί εκπαιδευτικό υλικό υποστήριξης της διδασκαλίας της νέας ελληνικής σε μαθητές κλασικών γυμνασίων-λυκείων, φοιτητές Πανεπιστημίων αλλά και σε άλλους ενδιαφερόμενους, στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, που επιθυμούν να μάθουν νέα ελληνικά, έχοντας ήδη βασικές γνώσεις Αρχαίων.
Υπό αυτή την έννοια και έπειτα από έρευνα στα κλασικά λύκεια έξι Ευρωπαϊκών χωρών, σχετικά με το υλικό που χρησιμοποιείται στην διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και την διδακτική μεθοδολογία γραμματικών-συντακτικών φαινομένων και λεξιλογίου, συγκεντρώθηκαν τα στοιχεία εκείνα, τα οποία αποτέλεσαν την βάση των «Διαδρομών». Το περιεχόμενό τους δε, προσεγγίστηκε τόσο διαχρονικά (από τα αρχαία ελληνικά στους ελληνιστικούς χρόνους και το Βυζάντιο) όσο και συγχρονικά (με αναφορές στη σύγχρονη λογοτεχνία και τον πολιτισμό), με έμφαση όχι μόνο στην μακραίωνη ιστορία της ελληνικής, αλλά και στο ζωντανό παρόν της.
Το εκπαιδευτικό υλικό απευθύνεται στο αρχικό επίπεδο Α΄ ως προς την Νέα Ελληνική. Ως προς την δομή του αποτελείται από 24 διδακτικές ενότητες και μία εισαγωγική, στην οποία παρουσιάζονται παραστατικά τα γλωσσικά στάδια της ελληνικής, μέσα από σπουδαία λογοτεχνικά αποσπάσματα. Επί πλέον, δίνονται συνοπτικά το αλφάβητο, η προφορά, η στίξη με τις διαφορές τους στις δύο μορφές γλώσσας.
Οι υπόλοιπες ενότητες αποτελούνται από ένα αρχαίο κείμενο με την μετάφρασή του και ένα νεοελληνικό με παρόμοιο περιεχόμενο. Και τα δύο ακολουθούνται από πίνακες λεξιλογίου, με σημασία και ετυμολογία των λέξεων, οικογένειες λέξεων και την αντίστοιχη αρχαία ή νέα ελληνική λέξη. Με τις ασκήσεις λεξιλογίου, δίνονται επιπλέον παράγωγες και σύνθετες λέξεις, ενώ καθίσταται σαφής η ομοιότητα στις περισσότερες λέξεις των δύο μορφών γλώσσας.
Σε κάθε ενότητα υπάρχει, ακόμη, γραμματική ή συντακτική θεωρία[1], η οποία παρουσιάζεται συγκριτικά στην αρχαία και στην νέα ελληνική. Με τις αντίστοιχες ασκήσεις επιτυγχάνεται η καλύτερη εμπέδωση των φαινομένων. Η ενότητα ολοκληρώνεται με παιχνίδια λέξεων (κρεμάλα, σταυρόλεξο, εικόνα και λέξη), καθώς και με έναν συγκεντρωτικό πίνακα του λεξιλογίου, που προηγήθηκε.
Το βιβλίο «Διαδρομές από τα αρχαία στα νέα ελληνικά» συνοδεύεται και από ένα ηλεκτρονικό δίσκο (CD), η χρήση του οποίου συμβάλει στην εκπαιδευτική διαδικασία, με την αλληλεπίδραση χρήστη-λογισμικού.
Συνοψίζουμε λέγοντας, ότι από την αρχαία Ελλάδα και τους Βυζαντινούς χρόνους μέχρι την σύγχρονη εποχή, υπάρχει κοινή γραφή και ορθογραφία, ευρύτατο κοινό λεξιλόγιο, κυρίως λόγιο, και πολλές γραμματικές και συντακτικές αντιστοιχίες. Αυτές οι αντιστοιχίες συγκεντρώθηκαν, μελετήθηκαν και παρουσιάζονται με την μορφή αυτού του εκπαιδευτικού υλικού, για να διευκολύνουν την εκμάθηση των νέων ελληνικών, από ανθρώπους που ήδη έχουν ένα υπόβαθρο στα αρχαία.
Πιστεύουμε ότι, σε κάθε περίπτωση, η γνώση της αρχαίας ελληνικής μπορεί να αποτελέσει, όχι μόνο απαραίτητο βοήθημα, αλλά και κίνητρο για την εκμάθηση της νεοελληνικής, σε όλο τον κόσμο και ιδιαιτέρως στην Ευρώπη.
Η θεωρία γραμματικής και συντακτικού ακολουθεί το Α΄επίπεδο Ελληνομάθειας, σύμφωνα με το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
